BEYTULLAH'IN MADALYALARI ODASINA SIĞMIYOR

Uluslararası Paralimpik Komitesi (IPC) Dünya Yüzme Şampiyonalarında elde ettiği başarılarla adından sıkça söz ettiren 22 yaşındaki milli sporcu Beytullah Eroğlu, azmiyle Türkiye'nin gururu oldu. 

  Doğuştan iki kolu olmayan, bir bacağı da diğerinden kısa olan milli sporcu Beytullah Eroğlu’nun madalyaları artık odasına sığmıyor.

  “Yüzmeyle özgürlüğümü kazandım”

  2001 yılında yüzmeye başlamasıyla özgürlüğü kazandığını ifade eden milli sporcu Beytullah Eroğlu, “Bedensel engelli milli yüzücüyüm. Yüzme sporuna 2001 yılında eski milli takım antrenörü Osman Çullu sayesinde başladım. Engelli sporcu arayışlarında bana ulaşılan sporculardan birisi olmamla yüzmeye başladım. Yüzmeye başladığımda yüzme sporunu televizyonda dahi izlememiştim. İlk önce nasıl olur diye çok düşündük ama sonraki süreçte çok mutlu oldum, özgürlüğümü kazandım. Yüzme sporunda yeteneğimin olduğunu fark ettikten sonra profesyonel olarak çalışmaya başladım. 2010 yılında milli takıma girdim ve dünya 6.'sı oldum. Daha sonra birçok derece elde ettim. Bu işi meslek olarak gördüm ve devam ediyorum. Avrupa şampiyonu olup, dünya 3.'sü oldum. Paralimpik oyunlarında ülkemizi temsil ettim ve madalyaya en çok yaklaşan sporcu unvanını aldım. 2020 yılında Tokyo Paralimpik oyunlarına katılarak ülkemizi temsil edip altın madalyayla ülkeme dönmeyi istiyorum. Burada emeği geçen herkese teşekkür ederim. Özellikle ailem bu zamana kadar hep yanımda durdu. En çok onlara teşekkür ediyorum. Çünkü ben bugün Beytullah Eroğlu olduysam bu onların sayesindedir” dedi.

  Oğullarıyla her zaman gurur duyduklarını dile getiren anne Hilal Eroğlu ise, “Beytullah ilk doğduğunda bana söylemediler. Bir şeyler olduğunu hissediyorum ama ne olduğunu bilemiyorum. Söylediklerinde dünya başıma yıkıldı. Ama böyle olacağını bilseydim hiç ağlamazdım, hiç üzülmezdim. Gurur duyuyorum evladımdan” diye konuştu.

  Oğlu Beytullah için hayatını değiştirdi

  Beytullah’ın dünyaya gelmesiyle hayatlarının tamamen değiştiğini dile getiren baba Mustafa Eroğlu, “Beytullah doğduğunda durumuyla ilgili hanıma bilgi vermedik. Sıkıntı yaşamasından korktuk söylemedik. 3-5 gün sonra söyledik. Beytullah bizim için Allah’ın bir lütfüdür. Biz eşimle adını koyarken dahi karar aldık ve kıymetli olduğu için adı Beytullah olsun dedik. Bizim başımızın tacıdır dedik. Etraftakilere kim ne söylerse söylesin kulak asmadık. Kulaklarımızı tıkadık. Beytullah ilk okula başladığında ayağıyla resim yaptığı için haberi yapılmıştı. Oradan gören antrenörümüz Osman Çullu’nun talebi üzerine başladık. Görevlilere, ‘ben dahi yüzmeyi bilmezken oğlumun Beytullah nasıl yüzer’ dedik. Beytullah başladı ve yüzmeyi sevdi. Beytullah’ın orada çalıştığı engelli arkadaşlarının da olması cesaretini artırdı. Böylece yüzmeye başladık. Beytullah’a yardımcı olmak için ben iş yerimi de kapattım. Bu nedenle para kazanmamız da gerekiyordu. Sağ olsun devlet büyüklerimiz bize sahip çıktı. Sonra İstanbul’a taşındık. Başarılarına her gün bir yenisini daha ekliyor. Artık Beytullah'ın bizim desteğimize ihtiyacı kalmadı. Kendini çok iyi geliştiren Beytullah, artık tek başına dünyayı geziyor. Ayakları üzerinde duran oğlum artık tüm işlerini kendi hallediyor. Bizim için çok kolay olmadı ama eşimle birlikte tekrar bir karar alarak Beytullah’ı İstanbul’da bırakıp Kahramanmaraş’a taşındık. Ailemizin diğer üyeleriyle birlikte Kahramanmaraş’ta, her zaman desteğimiz ve dualarımız Beytullah’la” dedi.